Lemba Cultural Village

Status. Submitted.

Type. Architectural Competition.

Team. Georgios Makridis. Zoe Georgiou. Kleovoulos Aristarchou. Dora Paschali. Christina Parmaxi. Constantina Voskaridou.

Το δυσδιάκριτο όριο μεταξύ παραγωγικού και μή παραγωγικού χρόνου λαμβάνεται ως αφετηρία σκέψης για τη σύλληψη της σχεδιαστικής πρότασης. Τόσο η φύση της καλλιτεχνικής παραγωγής, όσο και η διείσδυση του διαδικτύου στην καθημερινότητα με τρόπο ώστε να καταφέρνει να αποτελεί προέκταση του ανθρώπινου σώματος, επιτρέπουν την κατάργηση, ή την ελαχιστοποίηση ενός τέτοιου ορίου. Ως εκ τούτου, η παροχή εστίας διαβίωσης, εκπαίδευσης και δημιουργίας, σε περιβάλλον εμπειριών και συνδιαλλαγής προκύπτει ως η επαμφοτερίζουσα χωρική συνθήκη κατά την οποία οι διακριτοί χώροι του προγράμματος εκπληρώνουν τις βασικές ανάγκες, οι οποίες ακολούθως διαχέονται στους διάμεσους χώρους καταλαμβάνοντας το σύνολο της πρότασης. Με αυτό τον τρόπο ενεργοποιούνται οι περιβάλλοντες μικροχώροι, στιγμιαία ως οριζόντιες και κατακόρυφες προεκτάσεις των προγραμματικών χώρων, αλλά προοδευτικά ως μέρος ενός ενιαίου συνόλου τακτικής αξιοποίησης. Η δυνατότητα της οργανικής προσαρμογής του χώρου στις αναδυόμενες ανάγκες, αντί της επιταγής του αντιθέτου, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη κλίμακα της ογκοπλασίας, στοχεύουν στην ένταξη της πρότασης στο σύνολο διαμέσου μίας εξελικτικής διαδικασίας, η οποία πηγάζει από τα παρόντα δίκτυα συσχετισμών.

Ανθρώπινη και μη-ανθρώπινη οντότητα συμμετέχουν εξίσου ως δράστες σε μία διευρυμένη έννοια κοινωνικού συνόλου σε μία κίνηση επανασυναρμολόγησης και επανεξέτασης των σχέσεων ετερογενούς υλικότητας, σε συνάδεια με τη θεωρία Δράστη-Δικτύου του Bruno Latour. Γίνεται η απόπειρα μίας συνθήκης συνέργειας στο δοθέν πεδίο, όπου η ενιαία κυκλική διάταξη (οργανική και εννοιολογική γεωμετρία της προτεινόμενης συνθήκης) αναπαράγεται σε διακριτές περιοχές και ακολούθως διεισδύει στους χώρους που περιγράφει η διάταξη. Η ορθοκανονική, στα πλαίσια του εφικτού, οργάνωση των δομικών συνόλων καθιστά εφικτή τη διαμπερότητα των σχέσεων και την αποδοτικότητα των διαδρομών. Μολαταύτα, η δημιουργία μικροχώρων, σφηνοειδών απολήξεων και πλατωμάτων διάδρασης επωφελείται από χαλαρότερη διάταξη λόγω της μεταβαλλόμενης αναλογίας μεταξύ κενού και πλήρους. Ο συνδυασμός των δύο και η εφαρμογή τους στην αρχική συνθήκη σκοπεύει στην επαφή για παραγωγή θετικών συναισθημάτων, ιδεών και τέχνης.