Η πρόταση για το πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο Μόρφου στηρίχθηκε στην κεντρική ιδέα της αναφοράς και της μνήμης όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από τις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων που γεννήθηκαν ή πέρασαν μία περίοδο της ζωής τους στην αγκαλιά της κατεχόμενης κωμόπολης. Κοινή συνισταμένη στις έκτακτες συνομιλίες με τους ανθρώπους που έμμεσα ή άμεσα αισθάνονται ότι η Μόρφου αποτελεί θέμα αναπόλησης και περισυλλογής υπήρξε ο πόθος για την επιστροφή και η νοσταλγία για το μέρος το οποίο τους έχει σημαδέψει. Με την πεποίθηση ότι όσο υπάρχει μνήμη, υπάρχει ταυτόχρονα και διαχρονικά μαζί της ζωντανή η εικόνα, η χρειά και η αίσθηση του μέρους, η πρόταση επιχειρεί να ενισχύσει την αναφορά στον τόπο μέσω της ισχυρής παρουσίας του σε μία διαφορετική γεωγραφική τοποθεσία από αυτήν που τον χαρακτηρίζει.